วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2554

Me My Self

       'กุ้งแห้งๆ' ได้ยินคำนี้ทีไรต้องหันขวับไปดูทุกที อันที่จริงแล้วฉันชื่อนุ่ม นาง(อยาก)สาววทันยา  มุนินโท กำลังจะก้าวขึ้นชั้นม.4 โรงเรียนมหาวชิราวุธฯอันทรงเกียรติ   และเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมศิลปะมหาวชิราวุธอันทรงคุณค่า ฉันเกิดมาพร้อมกับครอบครัวที่อบอุ่นในบ้านหลังเล็กๆและเติบโตขึ้นมาพร้อมกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ จนได้ค้นพบความสามรถซึ่งมีที่มาจากความชอบ คือการเล่นไวโอลินที่ทำให้ได้เปิดโลกกว้าง ได้ทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ซึ่งใช่ว่าจะทำไม่ได้ จนวันหนึ่งการเล่นไวโอลินได้พาไปพบกับความภูมิใจที่สุดในชีวิต คือการได้เป็นตัวแทนเยาวชนจากสงขลาแสดงคอนเสิร์ตร่วมกับวง Thailand Youth Ochrestra ที่ศุนย์ประชุมแห่งประเทศไทย ส่วนในอนาคตนั้นฉันอยากจะเป็นนักจิตวิทยา ให้คำปรึกษาและช่วยเหลือคนทางด้านจิตใจ และถ้ามีโอกาสฉันอยากจะศึกษาต่อต่างประเทศเพื่อที่จะได้เผชิญกับโลกที่กว้างขึ้น ..มีหนังสือเล่มหนึ่งแนะนำฉันว่า ความปลอดภัยไม่เคยทำให้ใครเติบโต  ได้ยินแบบนี้แล้วอย่ากลัวที่จะทำในสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้นะคะ ลองค้นหาตัวเองและออกมาเผชิญกับโลกใบนี้ด้วยกันค่ะ ^^V


         ค้นหาและพิสูจน์ตัวเอง !
สำหรับคณะศิลปศาสตร์ สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หรือคณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นสองคณะสองสถาบันที่ฉันอยากเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ซึ่งก่อนที่เราจะได้เข้าไปเรียนในคณะที่เราชอบนั้น ฉันคิดว่าเรา(ทุกคน)ควรจะได้ศึกษาวิชาที่จะต้องเรียนก่อน เพื่อจะได้รู้ว่าเป็นสิ่งที่เราชอบมันใช่จิงหรือเปล่า? ฉันจึงได้ทำการค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นจนได้พบว่าด้านจิตวิทยานี้จะต้องเรียนทั้งด้านมนุษย์ศาสตร์ สังคมศาสตร์ วิทยาศาสตร์ทั่วไป(บางมหาวิทยาลัยเน้นด้านชีวะวิทยา) ภาษาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ซึ่งจะเน้นไปทางด้านสถิติ ส่วนวิชาที่เกี่ยวข้องโดยตรงนั้นคือจิตวิทยาทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นจิตวิทยาในพัฒนาการทุกช่วงวัย (เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมทั้งการเรียน การทำงาน) การตรวจจิต และจิตบำบัดเป็นต้น จากที่ได้ทำความรู้จักกับวิชาเหล่านี้แล้ว ตอนนี้ฉันได้ค้นพบตัวเองแล้วว่าสิ่งที่ฉันชอบนั้นเป็นสิ่งที่ใช่สำหรับฉันด้วย! 
       จาการค้นหาและพิสูจน์ตัวเองนั้น ฉันเชื่อว่าจะทำให้เราได้เดินไปในทางที่ชอบอย่างมีความสุข ไม่ต้องผิดหวัง หรือเสียใจทีหลังว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิดๆกันไว้ ฉะนั้นจงมีความฝัน รู้จักความฝันนั้น และทำให้มันเป็นจริงค่ะ สู้ๆนะคะูู^^V

          

วันศุกร์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2554

The Book

คุณเบื่อไหมค่ะ? 
ในการต้องนั่งเรียนกับอาจารย์อยู่แต่ภายในห้องสี่เหลี่ยม 
ถ้าหากคุณเป็นหนึ่งในคนที่อยากเรียนรู้นอกห้องเรียน วันนี้จะขอพาคุณไปพบกับอาจารย์หลายท่านที่มากด้วย  ประสบการณ์ ซึ่งพร้อมจะมาเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้คุณฟังแล้วค่ะ
             
ร้านคุกกี้เล็กๆแห่งนี้ตั้งอยู่ในซอกหลืบของชั้นวางหนังสือที่จะพาคุณหลบจากโลกอันวุ่นวายเข้าไปสัมผัสบรรยากาศอุ่นๆในร้านคุกกี้ที่มีอาจารย์มากมายคอยมอบแง่คิดๆ มอบแรงบันดาลใจ รวมทั้งกำลังใจ ให้กับแขกที่ได้แวะเวียนเข้ามา ซึ่งอาจารย์ที่ว่านี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากสิ่งรอบตัวมากมายของนิ้วกลม นักเขียนผู้มีลีลาในการเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองที่แตกต่าง โดยนำสิ่งรอบตัวที่คนอื่นอย่างเราๆเพียงแค่มองผ่านไปแต่ไม่ได้ใช้ใจ ใช้ความคิด ความรู้สึกดูสักเท่าไหร่ ซึ่งอาจารย์(ทุกคน)ที่ว่านี้ล้วนผ่านมาจากประสบการณ์ทั้งที่ได้เจอ   ได้คุย ได้สัมผัสของเขาทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น เพลง แสตมป์ นักกู้ระเบิด นักบินไร้แขน   คนแรกของโลกที่สอนเราว่า“คำถามสำคัญไม่ใช่เราขาดอะไร แต่เป็นเราที่มีอะไรบ้าง”หรือแม้กระทั่งสก๊อตซ์ไบรต์และฟองน้ำล้างจาน นักเขียนช่างคิดคนนี้ก็ยังยกย่องให้เป็นอาจารย์      ขอยกเรื่องประทับใจ(เป็นพิเศษ)สักเรื่องมาเรียกน้ำย่อยกันก่อนนะคะ เป็นเรื่องของชายเข็นรถที่เยาวราช ได้พูดขอทางอย่างรื่นหูว่า ระวังขาด้วยนะครับ ระวังขาด้วย” เป็นคำพูดที่น่าฟัง ชวนให้คนที่เดินขวางทางอยู่ยอมหลีกด้วยความเต็มใจ ในขณะที่คนอื่นๆ พูดจาหยาบๆ บ้างบีบแตร บ้างก็ข่มขู่  ทำให้คนที่เดินขวางทางต้องจำใจหลีกทาง จากเรื่องราวกลับกลายมาเป็นข้อคิดสั้นๆได้ใจความว่า“เปลี่ยนคำ เปลี่ยนความรู้สึก”ไม่น่าเชื่อนะคะว่าร้านคุกกี้จะสามารถเปลี่ยน'มุมมองความคิดของคนที่ได้เปิดประตู เปิดใจ เข้าไปสัมผัสให้แตกต่างขึ้นมาได้      
อ่านกันมาจนถึงบรรทัดนี้ หลายคนคงบ่นหิวกระหายอยากเข้าไปลิ้มลองร้านคุกกี้แห่งนี้กันแล้วสินะคะ  งั้นอย่ารอช้าดีกว่า รีบเตรียมกาย เตรียมใจ เตรียมทรัพย์สินไปจำนำเงินสักร้อยเก้าสิบบาทเพื่อจ่ายค่ารสชาติใหม่ๆของชีวิตกันได้แล้วตามซอกหนังสือทั่วไปค่ะ :D